نظام حکومتی آمریکا

نظام حکومتی ایالات متحده ی آمریکا حکومتی است که براساس قانون اساسی و سیستم حکومت فدرال(سراسری و مرکزی)، و طبق اصول «د.م.و.ک.ر.ا.س.ی» یا حکومت «مردم بر مردم» پایه گذاری شده است. این نظام، باید ضامن آزادی تک به تک اهالی آمریکا باشد. آمریکاییان به هر نوع تمرکز قوا، در حکومت، چه در غالب رئیس جمهور یا رهبر، مشکوک هستند و به همین علّت، قانون اساسی آنها طوری وضع شده که از استبداد جلوگیری شود. لذا رئیس جمهور که بالاترین مقام قوّه ی مجریه Executive Branch را دارد، نمی تواند به تنهایی عمل کند و خواسته های مردم را نادیده بگیرد. دو مجلس «نمایندگان» (شورا)Representative و «سنا» Senate که مجموعا ً «کنگره»Congress (عکس ضمیمه) و یا همان قوّه ی مقنّنه Legislative Branch را تشکیل میدهند؛ اگرچه اساسا ً وظیفه شان وضع قوانین برای اداره ی امور است؛ رئیس جمهور را در اداره ی مملکت کمک و راهنمایی میکنند و به نوعی «حکومت»را تشکیل میدهند. و حتی در بعضی موارد، رای رئیس جمهور را نقض میکنند .

بخش سوّم حکومت، قوّه ی قضاییه Judicial Branch است که «دیوان عالی» Supreme Court در راس آن قرار دارد و و ظیفه ی آن تفسیر قانون اساسی Constitution و حمایت از حقوق مردم است. طبق مفاد متمم قانون اساسی، که 10 ماده ی اوّل آن بنام «منشور حقوق فردی» Bill of Rights موسوم است؛ هر آمریکایی از حقوق شخصی و خاصی برخوردار است و دولت نمیتواند آن را سلب کند؛ از جمله: «آ.ز.ا.د.ی» بیان و قلم، اجتماعی، اعتقادات 30یا 30 ویا« م.ذ.ه.ب.ی». از بعضی جهات طریقه ی انتخاب رئیس جمهور در آمریکا، مختصّ به نظام سی.یا.30 این کشور است. هر 4سال یکبار هر یک از احزاب کشور بر اساس نظرخواهیهای مقدّماتی در ایالتهای مختلف، یک نامزد(کاندیدا) برای رئیس جمهوری تعیین می نمایند. البته افراد مستقل هم میتوانند تحت شرایطی نامزدی خود را اعلام نمایند. آنچه که مهم است شیوه ی پیچیده ی رای گیری در آمریکا، همگی براساس انتخاب شایسته ترین، با راهنمایی افراد نخبه(سانترال کالج) است و کمتر فردی می تواند با شعارهای فریبنده و اغواکننده(پوپولیستی) بر سرنوشت کشور مستولی شود.

در انتخابات ایالات متحده بر طبق قانون اساسی زمان های مشخصی برای رای گیری و نیز انتخاب رییس جمهور و ...تعیین شده که بیش از 200 سال است؛ تغییر نکرده اند. چند تاريخ معين براي انجام انتخابات وجود دارد از جمله، انتخابات رئیس جمهوری که در سه شنبه ی بعد از اولين دوشنبه در ماه نوامبر انجام میشود. اين تاريخ و روشي كه در سال 1845 توسط كنگره برگزيده شد، براي جلوگيري از بي نظمي و اشتباه بود. ماه نوامبر به این دليل كه زمان درو بوده و كشاورزان زمان لازم براي رأي دادن را داشته اند؛ انتخاب شده است. انتخاب سه شنبه بدين دليل بود كه فاصله لازم را از يكشنبه، روز کلیسا واستراحت مردم دارد. افراد روز دوشنبه از محل زندگی خود با اسب و گاری راه میافتادند و پس از انداختن رای خود در روز سه شنبه و استراحت، روز چهارشنبه به شهر خود برمی گشته اند و... هرفرد رای دهنده ی تبعه ی آمریکا، که از کلیه ی حقوق مدنی خود برخوردار است و قبلا ً در دفاتر مخصوص، ثبت نام کرده است؛ فقط در همان محل و شهری که از قبل اعلام کرده است؛ میتواند رای خود را به صندوق بیندازد. گفتنی است که تاکنون هیچ یک از نامزدهای مستقل نتوانسته اند برنده باشند و همیشه یکی از دو حزب اصلی کشور، یعنی دموکرات و جمهوریخواه برنده بوده است. شکست در آمریکا نه تنها آبرو ریزی محسوب نمی شود بلکه بسیار پیش آمده که رئیس جمهور منتخب، رقیب هم حزبی خود(مثل خانم کلینتون برای اوباما) و یا غیر حزبی خود را برای کابینه ی خود، بعنوان وزیر و یا مشاور برگزیده است.

در باره ی خط مشی کلّی کنگره، گفتنی است که با وجود اعتقادات اجتماعی و صی.یا.صی مختلف ، همواره تلاش برآن بوده که با یکدیگر همکاری داشته باشند و اگر یکی از اعضای کنگره بخواهد بحثی را مطرح نماید و احتمالا ً با نظر گروه مقابل تضاد داشته باشد، نه تنها جهت طرح در کنگره او را یاری می دهند، بلکه در بدست آوردن رای لازم مشارکت میکنند و در عوض، در موارد متقابل از همکاری او برخوردار می شوند.هریک از 50 ایالت هم برای خود، نظام حکومتی مشابهی برای اداره ی امور داخلی خود دارند. یعنی بوسیله ی فرماندار(حاکمGovernor) و مجالس نمایندگان و سنای ایالتی که توسطّ مردم ساکن آن ایالت انتخاب می شوند؛ اداره میگردد. حکومت فدرال(مرکزی/سراسری) بیشتر به مسائل عمومی و کلّی جامعه و روابط کشور با دولتهای کشورهای دیگر رسیدگی میکند؛ در حالیکه حکومتهای ایالتی منحصرا ً به امور داخلی ایالت خود می پردازند. برای همین می بینید که بعضی قوانین یک ایالت با ایالتی دیگر متفاوت است؛ ولی با این حال باید قوانین وضع شده با حکومت فدرال موافقت داشته باشد.