نام و فامیل در آمریکا

راستش این عکسی که میبینید کلی شر و درد سر فکری را برای من دربر داشته است. این نوشته را چیزی حدود یک هفته ی پیش انتشار داده بودم، امــّا چون باعث سوتفاهم شده بود؛ مجبور به حذف کلـّی آن بخاطر عکس شدم و جالب اینکه بسیاری از خوانندگان، تازه تحریک شده بودند که آن را ببیند و ماجرا را بیشتر بدانند و با اصرار آنها و درحالیکه از درست بودن این کارم مطمئن نیستم ، این توضیح را ضروری میبینم که به احتمال بسیار این بازی بچه گانه توسط برنامه های کامپیوتری انجام شده و چنین چیزی در واقعیت نمیگنجد. بهر حال برویم سراغ اصل موضوع: یکی از مشکلترین تصمیم گیریها برای ایرانیان ساکن آمریکا، انتخاب اسم برای فرزندانشان است. از طرفی فرهنگ ایرانی و شاید هم موانع مذهبی را باید در نظر داشته باشند؛ از سویی اسم حتما ً باید با مسمـّا(مسمّی) باشد؛ از طرفی معنی اسم اهمیّت دارد؛ از جهت دیگر تلفظ اسم برای ایرانیان و خارجی ها، راحت باشد؛ و از همه مهمتر اینکه تا میشود «باکلاس» باشد که از نان شب هم واجب تر است.

معنی و مسمّای اسم، امری است که در نظر بیشتر خارجی ها، کم تر اهمیّت دارد و گاهی به بعضی اسمها و فامیلهایی برمی خورید که باعث تعجب شما میشود: آقای گرگ Mr. Wolf یا خانم بچـّه Mrs. Baby و ....

یکی از مواردی که در ایران وجود ندارد، نامگذاری فرزند با اسم پدرش در زمانی که هنوز پدر و یا پدر بزرگش زنده است. من نمیدانم که آنرا چگونه تعبیر کنم که آیا زنده نگهداشتن اسم پدر است یا خودخواهی و یا نشان از علاقه ی پدر به پسر؛ که آمریکاییهای بسیاری اسم پسر خود را عین نام خود انتخاب میکنند و البته مردم نیز برای تشخیص بیشتر، بدنبال اسم پسر کلمه ی «جونیر Junior»به معنی کوچک تر را بکار میبرند تا منظور خود را بهتر بیان کنند. همانطور که میدانید در آمریکا علاوه بر اسم کوچک ، اسم میانه نیز وجوددارد. معمولا ً اینگونه اسمها را از یک حرف تنها انتخاب میکنند که مشکل طولانی بودن اسمها و فامیل به چشم نخورد. امـّا اگر فامیلهایی دیدید که از یک یا دو حرف تشکیل شده است؛ مثل:«Q» و ... رازاین کوتاهی نام، برمیگردد به زمانی که اجداد آنها از اروپا به آمریکا مهاجرت کرده بودند و برای پرداخت کمتر مالیات ورود که بر اساس تعداد حروف اسم و فامیل میبود؛ از نامهای یک یا دو حرفی استفاده میکردند تا مقرون به صرفه تر باشد.

مورد دیگری که با بخشهایی از ایران مشترک است؛ وجود اسمهای مشترک زنانه و مردانه است؛ همچون اسم «اشرف»، بعضی اسمها مثل «کریس»دوجنسی است و منظور از مردان همان کریستف کلمب و زنان همان کریستینا میباشد.گاهی مواردی میشنوید که فقط با تغییر مختصر یک فتحه و یا کسره، زن و مرد بودن آن مشخص میشود، مثل : دَنی یل و دنی یــُل که همان دانیال است.یکی از مواردی که زیاد به چشم میخورد، اسمهایی است که خود دارندگان آن معنی و یا مبدا آن را نمیدانند و برمبنای اینکه فقط یک اسم است یا اسم کسی مشهور در دوره ای از زمان بوده، برای آنها وتوسط دیگران انتخاب شده است؛ از جمله:«شـَـلبی» که حدود هیجده سال پیش خوانندگی میکرده و اکنون دختران هفده ، هیجده ساله ی بسیاری را با این نام میتوانید ببینید.

ای بسا که افرادی را ببینید که با نام هنری ، یا سی.یا.سی و یا لقب خود بیشتر از اسم واقعی شان مشهور باشند؛ از جمله بازیگر و خواننده ای است مشهور به « حنا مانتانا» که اسم واقعی او« مایلی سایروس» است وجالب که بعضی ها بخاطر فامیلش(سیروس = کورش)فکر میکنند که ایشان ایرانی الاصل است. لقب گذاریها و اسم گذاریهای عجیب و غریب در آفریقایی تبارها(آمریکایی - آفریقایی) بیشتر رایج است و گاهی در زبان عامیانه خود معشوق خود را نیز « سگ و گربه و...» نیز مینامند که البته منظورشان شدت ارادت و دوست داشتن آنهاست؛ به اندازه ی همان حیوان خانگی محبوبشان My Dog!!! وجود اسمهای عجیب و غریب در همه جای دنیا به چشم میخورد و رواج دارد. ولی یکی از علتهایی که بعضی اسمهای ایرانیان برای آمریکاییها، سخت جلوه میکند وجود یک یا چند تا از حروفی است که در انگلیسی کنونی، رواج ندارد. البته این حروف یا اصلا ً در انگلیسی وجود نداشته اند و یا اکنون تلفظ نمیشوند؛ ولی هنوز در نوشتار آنها وجود دارد.مثلا ً صدای «خ» در کلمه ی «خاکی Khaki» کماکان نوشته میشود ولی کمتر کسی قادر به تلفظ آن است.

بنده جهت آموزش به دانشجویانم، این شگرد را به کار میبرم که انگار ته گوشتان میخارد و شما علاوه بر فشردن انگشت دستتان در آن، صدای خ خ خ خ را تکرار میکنید. دیگر صداهایی که در زبان انگلیسی تلفظ نمیکنند ، صدای «غ/ق»است که همیشه با «گ» تلفظ میکنند. هرچند همه ی زبانها دارای چنین مشکلات تلفظ دیگر صداهای زبانهای دیگر را دارند، ولی روند مشکل گویی صداها در انگلیسی شدّت بیشتری دارد؛ مثلا ً تلفظ «ح/ه» و یا «ر» دروسط و آخر کلمه برای انگلیسی زبان مشکل است مثلا ً اسم زهرا را «زکرا» ویا معادل انگلیسی آن «سرا/سارا» صدا میزنند. صد البته که با تمرین و تکرار حل شدنی است؛ ولی به شرطی که بخواهند و متاسفانه چنان بعضی از آمریکاییها چشم و گوش خود را برروی مطلبی میبندند که گویی قرار است دست به جنایتی بزنند!!!؟؟ در این منتطقه ای که ما زندگی میکنیم افراد دهاتی منش(رد نک Red Neck رعیت، امُــّل)بسیاری زندگی میکنند و از سرغرور بی جایی که دارند، حتی حاظر نیستند تلفظ صحیح یک اسم را یاد بگیرند و معتقدند ماها خارجی هستیم و باید زبان آنها را یاد بگیریم؛ ولی برای من جای سوال است که اسم چه ربطی به دانستن و ندانستن زبان دارد؟ البته حاصل این غرور آنها همین میشود که خارجیان، مخصوصا ً ایرانیان در یک یا دو زبان دیگر ماهر میشوند و این یعنی باز شدن جهانی دیگر برای آنها و انگلیسی زبانان هم مست زبان مادریشان غافل میمانند و بس.

من به شخصه معتقدم باید اسمی را انتخاب کرد که سوای تلفظ دلنشین و معنی آن، سببی باشد بر شخصیت گیری آینده ی فرزند و معـرّف فرهنگ غنی ایرانی؛ ولو اینکه تلفظ آن برای آمریکاییها سخت باشد.این مشکل تلفظ، مشکل آنهاست و در زمانی که ما به سختی تلاش میکنیم تا پا به پای آنها با یاد گیری زبان جلو برویم؛ آیا آنها باید آنقدر تنبلی به خرج بدهند که تلفظ صحیح یک اسم را یاد نگیرند؟