بدرود

ازخدا میخواهم آنچه را شایسته ی توست؛ به تو هدیه بدهد؛ نه آنچه را که آرزو داری؛ زیرا گاهی آرزوهای تو کوچک اند و شایستگی های تو بسیار

از پیش من برو که دل آزارم
ناپایدار و سست و گــُنه کارم
در کنج سینه، یک دل دیوانه
در کنج دل هزار هوس دارم

قلب تو پاک و دامن من ناپاک
من شاهدم بخلوت بیگانه
تو از شراب بوسه ی من مستی
من سرخوش از شرابم و پیمانه

عشق تو همچو پرتو مهتابست
تابیده بیخبر به لجن زاری
باران رحمتی است که میبارد
برسنگلاخ قلب گنه کاری

من ظلمت و تباهی جاویدم
تو آفتاب روشن امیدی
برجانم، ای فروغ سعادتبخش
دیراست این زمان، که تو تابیدی

دیر آمدی و دامن از کف رفت
دیرآمدی و غرق گنه گشتم
از تندباد ذلت و بدنامی
افسردم و چو شمع تبه گشتم ....... فروغ فرخزاد
==============================

دگر مرا صدا مکن
مرا زجام باده ام جدا مکن
که جام من به من، جواب میدهد
به من کلید شهر خواب میدهد

درون خوابهای من
تویی و دستهای مهربان
تویی و عهدهای استوار
و هرچه هست؛ عاشقانه پایدار

بخواب نازنین من به خواب ناز
که من تمام شب نخفته ام
تمام شب به جام و جان
جز این سخن نگفته ام
وفا کن ای دل جفا کشیده، باز
ولی وفا به یار بی وفا مکن ..... سیاوش کسرایی