قاشق زنی آمریکایی

***همینطوری بدون ارتباط با موضوع::::::::
میگه: «سرپیری و معرکه گیری؟»؛ «نکنه عشق ر.ی.د.ه به قلبت؟»(اشاره به دیالوگی در فیلم هامون با بازیگری شاهکار شادروان خسرو شکیبایی) میگم:«مگه عشق پیر و جوون میشناسه؟ مگه وقتی میاد در میزنه؟ مگه غیر از صحبت دوقلب چیز دیگه ایـه؟» میگه:«زمان، دیگه زمان عشقهای افلاطونی نیست؟ بار خود را ببند و برو که گــُلها را فقط بوییدن و دیدن از دور خوش است؟» میگم:«شاید معنی عشق را دوست داشتن خالصانه باید تعبییر کرد. مگه نشنیدی که دکتر شریعتی گفته: خدایا! به هر که دوست می داری بیاموز که، عشق از زندگی کردن بهتر است؛ وبه هر که دوست تر می داری بچشان که، دوست داشتن از عشق برتر است؟» خیز میگیره که باز چیزی بگه که حرفش رو قطع میکنم و میگم: «ببخشید!!! مگه قرار نبود دیگه از اینجور حرفها سخنی به میون نیاریم؟؟ بذار برم سراغ ذکری از یکی از رسوم آمریکایی!» میگه:«باشه! بازم ساکت میشم! امـّا دونسته باش همیشه با تو حرفها دارم. هرچی نباشه من دوّم توام.»
____________________________________________

هرساله آخرین روز ماه اکتبر(نهم آبان) برابر است با برگزاری مراسم «هالووین» که شباهتهای بسیاری با «مراسم قاشق زنی» چهارشنبه سوری خودمان دارد و بد نیست بدانید که ریشه ی اینگونه جشنهای مشابه که در بیشتر فرهنگ ها وجود دارد؛ به اولین فرهنگ فکری انسان، بنام پگنیست Pagan برمیگرده که بسیار زودتر از مذهب یا همون مکتب فکری «طبیعت گرایی» Naturalism وجود داشته و تقریبا ً برای هرچیزی، اعتقاد به یک خدا گونه (الهه) داشته اند. کلمه Halloween در اصل از عبارت All-Hallow-Even گرفته شده و کلمه Hallow به معنای «تقدیس شده و مقدس» است. ولی راستش رو بخواهید من همیشه با شنیدن این کلمه یاد «هالو» و «هاله» ی مشهور اون آقاهه میفتم...بگذریم... سابقه ی این جشن به حدود ۵ قبل از میلاد و سرزمین ایرلند و قوم «سلت» (Celt) برمیگرده که بعدها با مهاجرت اروپاییان در اوایل قرن نوزدهم به قاره ی آمریکا این مراسم در این منطقه گسترش پیدا میکند. البته امروزه بیشترمردم کانادا و آمریکا این جشن را یک سنت آمریکایی میشناسند.


سنتها و باورها در مورد هالووین در کشورهای مختلف متفاوت است و از آنجاکه معتقدند در این روز ارواح درگذشتگان به روی زمین میایند و امکان ارتباط ارواح با آدمها برقرار میشه؛(برعکس ما ایرانیان که با خانه تکانی قبل از عید همه چیز را برای جلب رضایت ارواح آماده میکنیم اینان) برای ترساندن و فراری دادن ارواح، لباسهایی به شکل اسکلت و ترسناک بسیار میپوشند. البته امروزه آنچنان هم مهم نیست که لباس آنها بد شکل یا ترسناک باشه و بیشتر میخواهند یک تحوّلی در روال زندگی عادی خود داده باشند و همانطور که در عکس میبینید دو تا از همکاران من که سمت بالایی نیز دارند چطور خود را آراسته اند؟ همچنین بخاطر همزمانی هالووین با جشن برداشت محصول؛ معمولا ً از «کــدوی» زرد، زیاد استفاده میکنند و یکی از سرگرمی های آنان کدو آرایی و یا تزیین کردن درب خانه هایشان است که در حد امکان بصورت ترسناک و گاهی هم دل بهم زن، جلوه پیدا میکند. از رایج ترین کارهایی که انجام میشه آویزان کردن مترسک به عنوان یک موجود ترسناک است. البته گاهی هم داخل کدوها رو خالی میکنند و با کنده کاری روی آن به شکل قیافه ای ترسناک، و گذاشتن شمع در داخل آن که به Jack-o-Lantern معروف است؛ درب منازل را تزیین میکنند.


بعد از اینگونه آراستنها رایج ترین رسم این روز و شب متعلق به بچه های قبل ازسن دبیرستان است که با پوشیدن لباسهای عجیب و غریب(کاستوم) از این خانه به آن خانه برای گرفتن شکلات و شیرینی میروند. به غیر از پوشیدن لباسهای عجیب و غریب یا به قول اینها Halloween Costume دو چیز دیگر برای بچه ها این مراسم را جالب و خاطره انگیز میکنه: شرکت در جشنهایی که ممکنه به این مناسبت بهش دعوت بشن و از همه مهمتر و به قول من قاشق زنی و به قول اینها Trick or Treat. به این شکل که بچه ها در این شب لباسهای هالووینشون رو می پوشن و به در یک به یک خونه ها میرن و ضمن اینکه در میزنند به کسی که میاد دم در میگند:«تهدید یا معامله؟» به زبان خودمانی «مرا با شکلات و پذیرایی ات میداری، یا اینکه من ترا با آزار و اذیت بدارم؟ » به این شکل با صاحب منزل اتمام حجت میکنند تا چنانچه صاحبخانه او را تحویل نگرفت با انواع روشهای همسایه آزاری مثل پرتاب تخم مرغ و آشغال و .... اهالی آن خانه را مورد مرحمت قرار میدادند(عالم بچگی یادش بخیر که زنگ در خونه ی مردم رو میزدیم و فرار میکردیم.)


نکته:(ادامه ی این نوشته مربوط به سال گذشته است.) از آنجا که در محل کاربنده نیز این جشن برپا بود و همکاران من سخت علاقمند شده بودند که ببینند من چه سلیقه ای بخرج میدهیم؟ آخرالامر بدین نتیجه رسیدیم که خانمم، لباس و روسری به سبک ایرانی بپوشند و دروغتان نگویم؛ یهو هوس دختر بازی ام گرفت و دلم واسه ی اون مقنعه پوشان عزیز هم تنگ شد!! آخ!!! عیال، چرا میزنی؟!! ببین به چه روزی دچار شدیم و یه شوخی هم نمیتونیم بکنیم.... بماند که برای مرد ایرانی هیچگونه لباس سنتی سراغ نداشتم(البته بجز لباسهای اقوام که بنده جزو هیچکدام نیستم). آخر الامر همان لباسهایی که هنگام ورودمان به آمریکا پوشیده بودم را دوباره استفاده کردم و هاج و واج مانده بودم که مگه داشتم میرفتم عروسی شاه پریون که اینقدر خودم را به سختی انداخته بودم و اتو کشیده بودم.

امـّا اوج قصه وقتی بود که دمادم غروب هوس کردیم به رسم آمریکایی راه بفتیم و این دخترک 5/1(اکنون دو)ساله ی خود را از خانه ببریم بیرون و از این خانه به آن خانه بگردانیم. لباسی که برایش تدارک دیده بودیم طرح یک کفش دوزک(عروس خدا)Lady-Bug بود. اکثر خانه ها با دکورآرایی بیرون خانه هایشان و نیز روشن گذاشتن لامپ درب خانه، حضور خود را به بقیه اعلام کرده بودند. این یعنی درب خانه هایی که چراغشان روشن نیست را نباید بکوبیم. بعد از اولین خانه ای که رفتیم؛ دخترم(فرین) کاملاً ماهر شده بود. چراکه با هربار رفت و آمدش چندتایی شکلات و شیرینی و حتی میوه ی تازه، به ارمغان میاورد و اگر خودش هم بهره ای نمیبرد، من و مادرش شکلات خوران بدنبال او میرفتیم تا برای هفته ها، شکلات مورد نیازمان را ذخیره کنیم.


آخرشب هم مقصدمان منزل پدرومادربزرگ خوانده ی دخترم -خانه ی کریس و دیوید- بود که تا ساعتی به شب نشینی کنار هم بودیم و سپس خسته و کوفته راهی منزل شدیم............ دوستان عزیز همانطور که ذکر شد خاطره ی پایانی و عکسهای این نوشته مربوط به سال گذشته بود و منتظریم ببینیم امسال چه پیش میاید؟ شاید هم انتشار عکسهایی در نوشته ای دیگر!!؟ تندرست و شادکام باشید.