مجلس اهدای کادوی تولـّد نوزاد در آمریکا

هی میگم امان از بیسواتی کامپیوتری و شما میپرسید: مگه چی شده؟ امروز زن و بچه ام به یک مهمانی زنانه!!! دعوت بودند.(میخندی که آمریکا و مجلس زنونه؟ حوصله کن! توضیح میدم) مجبور بودم تا محدوده ی شهر کنزاس سیتی رانندگی کنم و چون نمیارزید برای دوساعت بخوام برم خونه و دوباره برگردم؛ به محض رسوندن آنها راهی خیابان ها شدم تاکه شاید کتابخانه ای پیدا کنم و وقتم را به اینترنت گردی بگذرانم.

نگو که یکشنبه بود و کتابخانه ها بسته بودند. با پیدا کردن یک قهوه خونه ای معروف به نام «استارباکس» Starbucks Coffee وارد آنجا شدم. افراد زیادی با خرید نوشیدنی و کیک و ... گوشه و کنار سالن نشسته بودند و از آنجا که مشتری ها میتونند توی استارباکس ساعتها بنشینند و از اینترنت مجانی استفاده کنند؛ بسیاری هم لپ تاپیهاشون در جلویشان باز و سرگرم کار خود بودند.

من هم ذوق کنان که از دست گرما به مکانی خنک و دلچسب پناه آوردم؛ کامپیوترم را از داخل ماشین آوردم و روشن کردم. حالا هرچی هی زور میزدم به اینترنت وایرلس وصل نمیشد که نمیشد. دست به دامن چندتایی خانم خوشگل مشتری شدم و افاقه نکرد. اینبار دست به دامن فروشنده های خوش تیپ تر از خوشگل استارباکس شدم و یکی بعد از یکی کـلـّی ور رفتند(منظورم به کامپیوتر بود!!!) و باز مشکل حل نشد.

بدبختی هم اینه که نمیتونستم مثل عمه ی پیرم برای هر مشکلی 5 تا صلوات نثار روح «ام البنین» مادر ابوالفضل کنم که شاید قفل کارم باز شود. چرا که آخه لابد باید صلواتها رو به انگلیسی میفرستادم تا کامپیوترم و اونم توی آمریکا حالیش بشه و دلش به رحم بیاد؟؟ بدبختانه من این یه مورد رو هم مثل همه ی اونهایی که بود وهست و خواهد بود بلد نبودم. باید یادم باشد از آقایانی که دائم از خودشون نظریه درمیدند و میگند همه چیز دنیا و حتی شیمی و فیزیک رو هم میشه اسلامی کرد؛ بپرسم صلوات انگلیسی چه جوریه؟

مونده بودم چه کنم؟ توی این گرما هم جایی بهتر از اینجا نمیشد رفت و میدونم که حالا خیلی هاتون توی دلتون میگید خوش به حال من که یه جایی به این باصفایی نشستم و برای خودم حال میکنم. نمیخوام حاشا کنم که در واقع همینطور هم بود. میدونید چرا؟ برای اینکه دارم این مطالب رو به عشق شما مینویسم و چه چیزی میتونه بهتر از این باشه که با شما حرف بزنم و در عوض اون چهره ی خوشگل شما مجبور باشم زل بزنم توی صورت این چشم سبزها !؟ که هم فال است و هم تماشا.

لطفاً یه لحظه یه نفسی جابیارید و اجازه بدهید من برم یه نوشیدنی به نام«اسموتیز» Smoothies که از ترکیب میوه ها است به یکی از این چشم سبزای یونیفرم سبزپوش حسابی زشت!!! سفارش بدهم و دوباره خدمت برسم...... من اومدم.... بفرمایید مخلوط توت فرنگی و شیر و موز!!!... خب برم به سراغ توضیح موضوع مجلس زنونه ی امروز. یکی از گردهمایی های ایرانیان آمریکا؛ مجالس زنونه ای است که خانم ها تشکیل میدهند تا دور هم باشند و با غیبت و چشم و همچشمی و روکم کنی همدیگه، حال و حواسشان را جا بیارند. باور نمیکنید که عین همون ایران هر از چندگاهی مجلس ختم انعام و سفره ی ابالفضل و آش برگ(رشته) خوری و ..... در کار است. ولی مجلس امروزشان در اصل برگزاری یکی از رسمهای خاص آمریکایی بود.

در انگلیسی کلمه ی «شاور» Shower علاوه بر معنی حمام و دوش گرفتن وقتی که با کلمات «عروسی» Wedding Shower و یا «بچه» Baby Shower به کار می رود؛ یه جورایی به معنی «گلریزان» و «شادباش» است. اگر بخواهم اشاره وار توضیح دهم؛ اینگونه است که دوست و آشنا قبل از عروسی و یا بچه دار شدن فرد مورد نظر، در مجلسی گردهم آمده و پیشاپیش کادوهای خود را به او اهدا میکنند. البته اگه اجازه بدهید در این فرصت فقط درباره ی چگونگی مراسم «اهدای کادوی تولـّد نوزاد» بیشتر توضیح دهم.

معمولاً وقتی که ماههای آخر بارداری فرد است؛ یکی از دوستانش پیش قدم شده و پس از هماهنگ کردن با دیگر دوستان و اقوام و حتی الامکان بدون آگاهی مادر آینده، در مکانی گردهم آمده و با دعوت او و بطور غافل گیرانه کادوهای خود را اهدا می کنند. در این راستا فرد هماهنگ کننده بیشترین مسئولیت را دارد تا علاوه بر در اختیار نهادن منزل خود، تعیین نوع خوراکی که هر کدام از افراد باید برای پذیرایی بیاورند؛ ساعت حضور و... باید هماهنگی های لازم را به عمل بیاورد.

البته بسیاری از افراد باردار و مخصوصاً ایرانیان ترجیح میدهند که گلریزان تولد نوزاد با هماهنگی خودشان باشد. چراکه میتوانند هر طور که میلشان میکشد مهمانان را گلچین کند و یا...؟؟ از همه مهمتر اینکه چون خودش میداند که چه چیزهایی برای پس از تولـّد بچه نیاز دارد؛ میتواند به یک یا دو فروشگاه رفته و لیست مایجتاج خود را بصورت کامپیوتری به نام خود ثبت کند و مهمانان با مراجعه به آن فروشگاهها و مشاهده ی لیست اقلام، یکی از آنها را انتخاب کرده و خریداری کند.

در این روش فرد با بدست گرفتن یک دستگاه الکترونیکی شبیه به چراغ قوه به نام «تفنگ اسکن» Scan Gun در فروشگاه میچرخد و هر وسیله ای که نیاز دارد را انتخاب میکند و با گرفتن سنسور چشمی تفنگ اسکن جلوی بار کد هر وسیله، لیست اقلام خود را ثبت میکند و دیگران حتی میتوانند با مراجعه به سایت آن فروشگاه و وارد کردن مشخصات فرد مورد نظر ویژگی ها ی لیست او را از جمله نام وسایل، قیمت، رنگ و نمونه عکس آنها را ببینند و از پیش تصمیم بگیرند که تا چه حدّ خرج کنند. البته اگه اصفونی تر از من درکار نباشد و زودتر از همه، وسایل ارزان قیمت تر را نخریده باشد؟

خب بهتره تا شرّی به پا نشده، من پاشم برم. آخه از بس از این خانم میز کناری سوال کردم یا به در و دیوار استارباکس نگاه کردم تا اسپل انگلیسی کلمات رو صحیح بنویسم؛ امر حسابی براش مشتبه شده و از اون دور دورا داره انگشتهای دست منو زیر چشمی دید میزنه تا بفهمه حلقه ای به گردنم هست یا نه؟ دیگه نمیدونه که توی مملکت ما تا چهارتا بطور رسمی جا داره و غیر رسمی آن هم که الی ماشاءالله... ما ایرانیم و این حرفها نیست. اصلاً قراره که تولید مثل بیشتر کنیم تا آقا مهر.ورز بچه ای یک مـــــــــیــــــــــــلــــــیـــــــون کمک خرجی بزرگ کردنش بهمون بده !!! چی خیال کرده؟