چاخان در آمریکا

شاید شنیده اید که هیچوقت نمیشه سیاهی رو از زغال گرفت و هرچقدر هم زور بزنید و حتی اگر آن را بشورید، آروم آروم آب میشه و از بین میره؛ ولی ماهیتش تغییر نمیکنه. راستش منظورم از این مثال دیدگاه من است درباره ی بسیاری از ایرانیان. بارها شده که در اولین برخوردم با بعضی از اونا، همگی را صاحب فرهنگ و اندیشه، وطن پرست و طرفدار«اندیشه و گفتار و کردار نیک» ایرانی اصیل میپندارم و آنچنان تحت تاثیر رفتار و صحبت آنها واقع میشم که یه لحظه فکر میکنم این جور آدما؛ همونایی هستند که برای نجات وطن احتیاج است و بس.

امــّا خدا نکنه که پای معامله و تجارت و یا انجام کار(بیزینس) وسط بیاد؛ هنوز چیزی نشده می بینید که باز همان خصلتهای پشت هم اندازی و دروغ و چاخان بسیاری از هموطنان داخل ازشون سر میزنه. ظاهراً خارج و داخل ایران هم نداره و این آمار و ارقام دهی به سبک آقای «مهر.ورز» کم کم داره یه فرهنگ میشه؟؟ آن هم فقط برای به جیب زدن دلاری بیشتر، آخه یکی نیست بهشون بگه: «آره؟ واسه ی ما هم آره!! برو که خدا رزق و روزی ات رو یه جا دیگه بده!! برو یه گوش دیگه ای واسه بریدن پیدا کن که ما تازه از مرکز دروغگوهای دنیا اومدیم!!! اگه تو زور میزنی که فقط یه دروغ ساده ای بگی؟ توی کشورم بعضی ها متخصص دروغهای بزرگ و آمارهای آنچنانی اند...»

خدایا به کجا میره تمدن ایرانی نژاد !!؟؟ ظاهراً بد نیست همگی دست به دعا برداریم و دعای نوروزی کورش کبیر را به هم زمزمه کنیم که: «... به نام و به خشنودی اهورامزدا، به نام ایران و به نام فرهنگ ایرانشهر، به نام اشوزردشت........ ای اهورای پاک، فقر و جنگ و دروغ غ غ غ !!! را از ایرانیان دور بدار....»