خاطرات آمریکا-30

قبل از اینکه بخشی دیگر از خاطرات سه سال پیش و روزهای اوّل مهاجرتم به آمریکا را برایتان بنویسم؛ اجازه میخوام به عنوان یک یادداشت عرض کنم که این تعطیلی آخر هفته به مناسبت جشن تولـّد فرزند یکساله ی یکی از دوستان راهی کنزاس سیتی شدیم. در بین مهمانان حاضر با یکی از خانم های همشهری ام( که از طریق قبولی در لاتاری گرین کارت وارد آمریکا شده) آشنا شدیم و جداً که از دیدن ایشان سخت ذوق زده شدیم. به اغراق باید گفت که شاید بعد از ترک زبانان، این ما نجببادیها باشیم که روی همشهری و همشهری بازی تعصب شدید داریم. چراکه بعد از سه سالی دوری، ملاقات یک همشهری جوان روش ضمیری که میتوانست سخن و کلام و حرفم را خوب بفهمد؛ نعمتی بود که حدّ نداشت.

یکی از مواردی که این ائتلاف ما «نجبباد»ی ها را حسابی مثبت جلوه داد؛ وقتی بود که من با یکی از هموطنان پا به سن گذاشته، درباره ی وجود بسیاری از مفاسد در میان مردم و جامعه ی فعلی ایران گفتگو میکردم. ایشان(علی آقا) به سبب داشتن پیشینه ی فکری و شغلی خدمت در ارتش شاهنشاهی، سخت معتقد بودند که همه ی کاستی ها به نظام فعلی برمیگردد و در زمان «شاه» اینگونه مفاسد وجود نداشت. البته در بسیاری از موارد، من هم با ایشان هم عقیده بودم؛ امــّا دعوای گفتاری من و ایشان برسر آن بود که چرا از نقش ضعف فرهنگی خود مردم غافل میشوند؟ آیا مگر ایرانیان همان مردمی نیستند که زمان حمله ی اعراب، نه تنها اجازه ی حضور آنان را دادند؛ بلکه تا چند صد سال حتی خط و زبان آنان را به کار میبردند؟ آیا مگر اینان همانی نیستند که انقلاب را به ثمر نشاندند؟ آنچه که بعد از تعصب فکری و مذهبی، همیشه به این آب و خاک لطمه زده، غافل شدن از نقش مردم و مهم تر از آن فقر فرهنگی آنان است. تا وقتی که ما هنوز به دنبال پیدا کردن متـّهمی برای پوشاندن نواقص خود باشیم؛ تا وقتی که متعصبانه از رژیمی طرفداری و یا انتقاد میکنیم ... همین آش است و همین کاسه.

جالبه که وقتی اوج بحث ما بود؛ این آقای محترم وقتی دانست که من نجف آبادی هستم؛ انگار که بهترین مدرک را برای محکوم کردن من یافته باشد؟ ناگهانی رو کرد به من و گفت: شما نجف آبادی ها هم با اون {آیت الله}منتظری تون که «و.ل.ا.ی.ت - ف.ق.ی.ه» رو عـَلـَم کرد و .... با خنده ای گفتم که: بسوزه شانس که رقاصه ای از این دیار معروف نشد تا ما هم اینقدر سربه زیر نشیم!!! البته من هرگز قصد دفاع از خوبی یا بدی آقای منتظری نداشتم که او نیز یک انسان بود و هیچ انسانی بدون خطا وجود ندارد. با این همه نمیتوانم در مقابل آن همه تقوای این پیرمرد که دیگران «ساده لوح» خطابش کردند؛ سرفرود نیآورم که در یک قدمی بزرگترین قدرت سیاسی نظام فعلی، آخرت خود را به دنیایش نفروخت و حتی تا پس از مرگش هزینه ی این تفکرش را پرداخت. بهرحال هرچه من هم ضد این و آن باشم نمیتوانم همه را با یک چوب برانم که اگر هیچ تشابهی هم در میان نباشد؛ همشهری هم که هستیم !!؟؟

توی همین حین و بین بود که خانم جوان همشهری ام گفت: پس آقای نصرالله معین(خواننده) چی؟ با ذکر این یک جمله، آن همه گفتمان سیاسی اجتماعی جهانی انقلابی مذهبی عقیدتی و ... ما به جایی رسید که حالا باید هی قسم حضرت عباس میخوردیم که آقای معین نجف آبادیه و این مخاطب محترم ما هم یه دنده بگه: اصفهونیه!!؟؟ من هم که تحت تاثیر این صحبت های از سربی اطلاعی این و آن، کمی تا قسمتی عصبانی شده بودم؛ اراده کرده بودم که خاندان آقای معین را یک به یک برای ایشان بشمرم که یه دفعه بخود آمدم و یاد اون ضرب المثل افتادم که میگه جواب!!؟؟ جواب!!؟؟ یه چیزی تو مایه ی:«برو بابا !!! بذار باد بیاد». برای همین ترجیح دادم که جای حرص خوردن ازخیر اون همه غذاهای ایرانی نگذرم و مخصوصاً یک غذای روسی به نام«بیف استراگانف»!؟«میشل استروگف»؟؟ چیه؟ همون که با ماهیچه(فیله) ی ریش شده ی گوسفند پخته و با خلال سیب زمینی سرخ شده تزئین میشه؛ جای همگی شما خالی خیلی چسبید. بقول جوونها شکم رو عشق است.
__________________________________________________

در خاطرات 29 گفتم که با دوتن از دوستانم از هردری سخن رفت و یکی از مهمترین گفتگوهایمان بر سر همان تفکر غلطی بود که بسیاری(توجه:بسیاری) از هموطنانمان بخاطر بی اطلاعی دارند و آن چیزی نیست جز برداشت اشتباه و توّهمی که درباره ی آمریکا وجود دارد. بحدّیکه بنیان خانواده را بی معنی میدانند و بر همین اساس و لابد، نوع رابطه ی زنها و مردها بی پایه و اساس و بقول ما نجببادیها «هردم بیل»است. به عبارتی دیگر این تصوّر که، از بس خرتوخر است؛ هر مردی که اراده کند؛ از راه میتواند یقــّه ی هر زن و دختری را بگیرد. البته وجود این توّهم خطا در پاره ای از مردم، ناشی از عدم اطلاع رسانی صحیح است که متاسفانه در کنار تلویزیونهای بی محتوای فارسی زبان خارج از کشور، تبلیغ منفی از روی عمد رسانه های عمومی و «ح.ک.و.م.ت.ی»، نقشی اساسی دارد. زیرا که سعی دارند با خرابه و هرزهکده نشان دادن این کشور، همه ی فرهنگ و تمدّن و پیشرفت و تکنولوژی آنرا به چالش بکشانند و بدنبال آن دستاویزی برای پوشاندن نواقص موجود در سطح کشورمان داشته باشند.

عامل مهم دیگر وجود اینگونه تصوّرات غلط، راحت گزینی بیشتر مردم داخل ایران است که حاضرند هر شایعه ای را به سرعت بپذیرند و زحمت هیچ گونه تحقیقی را بخود ندهند و لاف زنی بعضی از ایرانی ها را بر واقعیتهای موجود، ترجیح دهند.اوج قصّه هم آنجاست که تن فروشی در بعضی نقاط تفریحی و توریستی آمریکا، بخاطر کسب درآمد بیشتر مافیای اقتصادی و براساس نیاز هر مکانی به داشتن «توالت» در کنار مهمانخانه و آشپزخانه و ...آزاد است. ای بسا آن توریستی که برای تفریح و وقت گذرانی و خرج کردن پول و قمار و الکل، فقط به اینگونه مکانهای تفریحی تشریف می برد؛ نیازی هم به اینگونه تجربه ها بداند و پس از برگشت به کشورش، قصّه ها و مثنوی های صدمن یک غاز، در وصف سفرنامه ی خود، بگوید. سخن من این است که آیا با دیدن یک معضل در گوشه ی یک کشوری به وسعت 6 برابر ایران و با جمعیتی حدود 306 میلیون نفر(230 میلیون بیشتر از جمعیت ایران) باید نسبت به تمام آن کشور قضاوت کرد؟

گفتنی است که پس از شهر «لاس وگاس» که مرکز قمار و تفریح مافیای اقتصادی آمریکاست، فقط یکی دو تا معدود مکان و ساحل در آمریکاست که وجود زنهای «تن به مـُزد»، آن هم طیّ شرایط خاصی همچون بیمه، بازنشستگی و... آزاد است و تا آنجا که بنده اطلاعات کسب کرده ام؛ باید برای این شغل پراز افتخاررر!! مراحل اداری خاصی را بگذرانند و مجوّز داشته باشند و از نظر سلامتی و بهداشت، دائما ً تحت مراقبت و نظر باشند و حتی در خود لاس وگاس هم حق ندارند بجز مکانهای مخصوص، در مراکز عمومی و اسکان مردم عادی جامعه، تبلیغات و یا فعـّالیت داشته باشند و ....

سوال این است که آیا با وجود زنان خیابانی در ایران که ای بسا بعضی از آنها حتی از خانواده هایی مذهبی باشند و بعضی نیز برمبنای درآمد زایی ثواب(صیغه یا ازدواج غیردائم) حاضر به این تجربه می شوند؛ باید تمام سطح ایران را یکسان دانست؟؟ من قصد ندارم درباره ی صحیح و غلط بودن و یا ریشه یابی وجود اینگونه معضلات در اینجا بحث و گفتگو کنیم؛ بلکه سوالم این است که چرا باید این توّهم های سراسر خطا را درباره ی دیگر کشورها داشته باشیم. البته نباید از یکی از علّتهای مهم اینگونه برداشتهای غلط، تفکّر غالب بر ذهن نسبتا ً بیمار بسیاری از مردم غافل شد که بخاطر منع قانونی و «م.ذ.ه.ب.ی»، و نیز وجود دیوار جنسیتی و اجتماعی که به جای وجود صحیح ارتباط بین جنس مخالف وجود دارد؛ نوعی عقدّه بر ذهن و فکر بعضی(توجه:بعضی) ایجاد شده است که بجای تحقیق درباره ی علم و فرهنگ و تکنولوژی و ... یک کشور دیگر، اولین آزادیها را به مصداق وجود روابط مخفی و نامشروع در فرهنگ واجتماع خودمان تصّور میکنند.

آخرین تیر خلاصی که به سمت دوستانم پرتاب کردم این بود که... والله!!! بالله!!! نه «زیدی» دارم و نه سر و سرّی با صنمی. شما حق دارید که اینگونه کنجکاو دانستن بیشتر باشید؛ ولی خبری نیست که نیست و از همه ی این حرفها گذشته، نه تنها از من گذشته، بلکه شما هم اگر اینجا میبودید بین این دختران موبور آمریکایی کمتر خوشگلی را میابید؛ چه برسد به اینکه که بخواهید به فکر موارد دیگری بیفتید؛ چراکه سوای چاقی بسیارشان، پر از کـُرک و پشم هستند. هرچند گاهی کسانی را خوش لباس یا خوش هیکل میبینم؛ ولی کمتر زیبارویی به همان خوشگلی دختران شرقی دیده ام.